Hieronder wil ik een paar vragen beantwoorden over lichaamsgerichte psychotherapie
Wat is lichaamsgerichte psychotherapie? Wat kan ik daaraan hebben?
En wat kan ik verwachten als ik hier in therapie ga?
Ik zoek hulp omdat ik vast loop. Voel ik me straks beter?
En zo ja, hoe lang duurt dat?
Wat is lichaamsgerichte psychotherapie? Wat kan ik daaraan hebben?
Lichaamsgerichte psychotherapie is in de eerste plaats psychotherapie; letterlijk: een behandeling om de geest gezond te maken.
Maar als ik het omschrijf in begrijpelijke taal zou ik zeggen: Psychotherapie draait om het begrijpen, accepteren en kunnen hanteren van alle gevoelens die je in jezelf tegenkomt.
Onze geest, en onze emoties staan niet op zichzelf. Gevoelens, emoties zijn net zozeer lichamelijke verschijnselen. Als we verlegen zijn krijgen we een kleur, als we ontroerd zijn krijgen we misschien kippenvel, als we boos zijn voelen we een neiging om te schreeuwen of ergens op te slaan, als we verliefd zijn, voelen we ons lichter, enzovoorts.
Lichaam en geest zijn voortdurend met elkaar verbonden, en beïnvloeden elkaar voortdurend. Dat is het uitgangspunt van lichaamsgerichte psychotherapie.
Het belang van het betrekken van het lichaam bij psychotherapie zit hem in het enorm sterke vermogen van onze geest om onszelf dingen wijs te maken (en dus onszelf voor te liegen).
Ontkenning van gevoelens is volgens mij de belangrijkste bron voor (chronische) vermoeidheid, burnouts, depressieve klachten, hartklachten en verminderde lichamelijke weerstand en is daarmee verantwoordelijk voor het ontstaan van tal van ziektes.
Jezelf beter leren kennen vergroot daarmee niet alleen de kans op een gezonder psychisch functioneren, maar ook vergroot het de kans om lichamelijk (veel!) langer gezond te blijven.
En wat kan ik verwachten als ik hier in therapie ga? Is therapie net zoiets als coaching?
In de eerste plaats krijg je een plek waar je jezelf kan zijn. De sessie biedt een veilige omgeving waarin je al je gedachten en je gevoelens kan uiten, zonder dat er een oordeel op volgt, ook al heb je dat zelf wel. Je huurt de tijd, de kennis en de vaardigheid van de therapeut om er voor jou te zijn. Datgene wat je in je dagelijks leven ervaart, en hoe je ermee omgaat, datgene wat je gelukkig en ongelukkig maakt, is wat je aandraagt. Dat koppelen we aan eerdere ervaringen en zo krijg je langzaam zicht op je emotionele functioneren.
Psychotherapie verschilt wezenlijk van coaching omdat psychotherapie zich in de eerste plaats richt op de kern en oorzaken van je neurotisch (je dwangmatige en niet doelmatige) functioneren.
De basis voor ons emotionele functioneren wordt al in onze vroegste jaren gelegd; hoe we reageren op stressvolle situaties wordt voor een belangrijk deel bepaald door hoe we dat in onze jeugd geleerd en ontwikkeld hebben.
Simpel jezelf voornemen om dingen te veranderen werkt meestal niet: ofwel je houdt het niet vol, ofwel je leert een trucje om het anders te doen, maar uiteindelijk kom je erachter dat er vanbinnen niets veranderd is, en dat je in wezen nog steeds hetzelfde doet, alleen op een andere manier, in een ander jasje.
Ik zoek hulp omdat ik vast loop. Voel ik me straks beter?
Mijn in 2009 overleden therapeut Bill Solomon zei ooit:
“Psychotherapy cannot make you happy, it just makes you less neurotically unhappy.”
Voor mij is de kern van psychotherapie dat je jezelf accepteert inclusief al je gevoelens.
Voor mijzelf heeft psychotherapie een paar essentiële dingen veranderd:
– ik was bang voor wat er diep van binnen in mij zat, die angst is verdwenen;
– mijn neiging om vervelende dingen/werkzaamheden uit te stellen tot het echt niet meer kon wachten (en de daaruit voortvloeiende paniek) is verdwenen;
– ik voel veel meer vrede met mezelf en veroordeel mezelf niet meer de hele tijd;
– mijn energie is structureel toegenomen: voor mijn therapie leek me 24-28 uur per week werken voor mij wel maximaal voor een beetje prettig leven; na mijn therapie heb ik ruim 15 jaar lang 50-55 uur per week gewerkt in/voor een eigen (sport)winkel, zonder enige vorm van chronische vermoeidheid.
en misschien wel het belangrijkste en meest -voor mij in ieder geval- verbazende verschil is:
– voor mijn therapie voelde ik me eigenlijk voortdurend onbegrepen en niet gehoord door de mensen om mij heen, terwijl ik sindsdien tot mijn verwondering merk dat in de regel zelfs wildvreemden mijn emoties geïnteresseerd aanhoren, en hun reacties zijn zo enorm invoelend en meelevend dat ze me niet zelden ontroeren.
Psychotherapie belooft dus geen gouden bergen, maar het kan je wel meer innerlijke rust geven, meer acceptatie van jezelf en waardering voor wie je bent, in ieder geval van jezelf, en dat is veruit het belangrijkste!
Hoe lang duurt een therapietraject?
De patronen die je emotionele functioneren hebben gevormd zijn in jaren tot stand gekomen, het zijn diepgewortelde patronen waarop je je zelfbeeld, je wereldbeeld, je gedrag en je overtuigingen hebt gebaseerd. Het kost tijd om daar zicht op te krijgen, vooral ook omdat er altijd verdriet, en pijnlijke herinneringen mee gemoeid zijn.
Of een therapie tot een bevredigende kwaliteitsverbetering van je leven leidt, kan nooit gegarandeerd worden.
We willen graag resultaten zien, maar zo werkt therapie niet. Het enige dat ik kan zeggen is dat als je bereid bent jezelf onder ogen te zien, je verdriet en je pijn te aanschouwen, dat het niet anders kan dan dat je meer begrip en meer liefde gaat voelen voor wie je nu bent.
Echte verandering duurt gemiddeld mijns inziens toch al gauw 1-2 jaar. Vaak is het verstandig in het begin een regelmaat aan te houden van in elk geval 1 x per week; later in de therapie kunnen de tussenpozen langer worden, al naar gelang de behoefte.